Tijdens Bunkerdag wordt er bij de Kazerne Haerlem de film ‘De Verborgen Grens’ vertoond én het is het startpunt van de wandeling.
Deze kazerne werd gebruikt voor het huisvesten van de kanonniers van de grote kustbatterij.
In een kelder is een inrichting te zien van een soldatenkamer van rond 1900.
Streng, degelijk en functioneel. Deze bakstenen kolos had onmiskenbaar een militaire bestemming. Het was de bomvrije kazerne. De lokalen boden een veilig onderkomen aan ruim 300 man. Hier sliep, werkte en verbleef het personeel van de kustbatterij op Front I-II. Vooral kustartilleristen, maar ook een handvol genisten en verpleegkundigen. In sommige lokalen moesten wel 28 man slapen.In de kelder sliepen soldaten en korporaals. Daar waren ook 2 enorme regenbakken. Verdeeld over de andere verdiepingen waren nog meer slaapzalen ingericht. De rangen en standen strikt gescheiden, want zo hoorde het. Op het straatniveau lagen het wachtlokaal, het ziekenverblijf, de keuken en de toiletten. Op de bovenste etage, naast het telegraafkantoor, zetelde de vestingcommandant.
Er heerste orde en tucht. Voor alles was een voorschrift. Dat moest ook wel. Met zoveel man in de kazerne was discipline en hygiëne van groot belang. Bovendien trok het leger vroeger niet altijd het beste volk. Drankmisbruik was een groot probleem. Wie over de schreef ging, kon rekenen op forse straffen. De strafkamers achterin het trappenhuis zijn de stille getuigen.Toch had menig soldaat het hier best goed. Het eten was lang niet slecht. Er kwam schoon water uit de pomp. Eens per week in bad. Schone kleren. Wie ziek was, ging naar de dokter. Allemaal naar de maatstaven van toen. Maar veel dienstplichtige militairen moesten het thuis met minder stellen.
Deze kazerne heeft tijdens de Koude Oorlog gediend als logement en kantoorruimte van een luchtafweer eenheid.